Напэўна, нашым песьням лёс падараваў
Вітальную, сваю няўрымсьлівую сілу,
Настоеную на цяністым шуме траў,
На водары малін, крушын і жывасілу.
Таму няма патрэбы ў звон набатны біць,
Калі пасьля грымот і навальніц прадвесьніх
Пабачыце ўзарваны брук ля камяніц
Жывымі, маладымі парасткамі песьні.
1965
|
|
